ahmedarif

Yeni Üyelik

uzerine.com a üye olmak için tıklayın

Haber bülteni üyeliği

1940 sonrası şairlerinden Ahmed Arif, 1927 yılında Diyarbakır'da doğdu. 2 Haziran 1991 tarihinde Ankara'da öldü. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü öğrencisi iken
1950'de Türk Ceza Yasası'nın (T.C.K.) 141. maddesine aykırı davranmak savıyla, 1952'de de
gizli örgüt kurma savıyla iki kez tutuklandı, yargılandı ve 2 yıl hüküm giydi. Ardından gazeteciliğe
geçti. Şiirleri İnkılapçı Gençlik, Meydan, Seçilmiş Hikayeler, Yeryüzü, Beraber, Yeni Ufuklar dergilerinde yayımlandı.

Tek kitabı "Hasretinden Prangalar Eskittim" 1968 yılında yayımlanabildi. Mektupları ölümünden sonra basıldı: Cemal Süreya'ya Mektuplar (1992). Son şiirleri ölümünden sonra yayımlandı: "Yurdum Benim Şahdamarım" (2003).

	

		

			

			

			"HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM''     
			
			

			Seni, anlatabilmek seni.
			
			

			İyi çocuklara, kahramanlara. 
			
			

			Seni anlatabilmek seni,   
			
			

			Namussuza, halden bilmeze,   Kahpe yalana.     
			
			

			Ard- arda kaç zemheri,   
			
			

			Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.   
			
			

			Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...             
			
			

			Bir ben uyumadım,   
			
			

			Kaç leylim bahar,   
			
			

			Hasretinden prangalar eskittim.   
			
			

			Saçlarına kan gülleri takayım,   
			
			

			Bir o yana   Bir bu yana...       
			
			

			Seni bağırabilsem seni,   
			
			

			Dipsiz kuyulara,   
			
			

			Akan yıldıza,   
			
			

			Bir kibrit çöpüne varana,   
			
			

			Okyanusun en ıssız dalgasına   Düşmüş bir kibrit çöpüne.     
			
			

			Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,   
			
			

			Yitirmiş öpücükleri,   
			
			

			Payı yok, apansız inen akşamlardan,   
			
			

			Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,   
			
			

			Seni anlatabilsem seni...   
			
			

			Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır   Üşüyorum, kapama gözlerini... 
			
			

			Ahmed ARİF